Quit Buggin' (B) Blues De Geensmolen (BarSum) Drieslinter (28-06-2024) reporter & photo credits: Freddie info band: Quit Buggin' info club: De Geensmolen © Rootsville 2024

Rootsville is ontstaan om een lans te breken voor de kleinere clubs en bands in onze Belgische blues 'n roots scène en dat is dan ook de reden waarom we op vrijdagavond richting 'BarSum' van de Geensmolen in Drieslinter trokken. Goed op tijd vertrokken om zo nog een gezellige babbel te hebben met de immer sympathieke gastvrouw Anke.

Op de affiche stond er de bluesband 'Quit Buggin'' en dit was voor mezelf nog een onbeschreven blad. Niet moeilijk want het betreft hier een band die nog maar op het einde van 2023 boven de doopvont werd gehouden. Voordien waren er wat personeelswisselingen maar alles lijkt nu in een definitieve plooi te zijn gevallen. Hun roots liggen zowat her en der verdeelt over de provincies Limburg en Vlaams-Brabant. De band bestaat van origine uit vijf leden maar voor vanavond had de keyboardspeler een doktersbriefje ingeleverd en zo waren ze nog met vier.

De aanwezige bandleden zijn Miriam als vocaal uithangbord. Gitarist Niels en een ritme sectie die bestaat uit bassist Jelle en drummer Willem. Hun repertoire is voornamelijk geschoeid op bluesnummers met nu en dan een crossover richting een andere strekking.

Bij de soundcheck doken er wat probleempjes op maar in 'De Geensmolen' hebben ze daar een oplossing voor en dat is 'Koen To The Rescue'. De muzikale opwarming kwam er uit een favoriete playlist van Anke en die overkoepelde gewoon enkele decennia van de muziekgeschiedenis. Gaande van 'Burt Bacharach' over 'Tony Orlando & Dawn' langsheen de swamp rock van 'Creedence Clearwater Revival'. Er was zelfs plaats voor 'The Carpenters' en 'Mungo Jerry' en zo leek het wel 'Radio Caroline Flashback'. Op het laatste was er zelfs nog plaats voor 'Be My Baby' van 'The Ronettes' en wie wil dit nu niet meezingen ;-) Maar dan...the lights went out and it was bluestime, 'Quit Buggin' time...

Openen deden ze met een instrumentale jam alvorens Miriam kwam aan te zetten met de duidelijke boodschap 'Love Me Like A Man', eentje uit 1972 van niemand minder dan Bonnie Riatt. Wat meteen opviel is dat zangeres Miriam over een set krachtige stembanden beschikte en dit maakte als eerste indruk al veel goed. Hun versie leek er wel eentje uit de Texas blues scéne.

Na 'Thousend Mile High' toverden die van 'Quit Buggin' er zelfs een 'blues standard' tevoorschijn met 'Key To The Highway', eentje dat in 1940 eerst werd opgenomen door pianist Charlie Sager maar een jaartje later algemene bekendheid verwierf door de versie van Big Bill Broonzy. So Far so Good zou ik als blues liefhebber zeggen ware het niet dat ons viertal toen overschakelde naar eentje van 'The Fab Four'. Met 'Come Together' is uiteraard niets mis maar het mag geen foute party gaan worden.

Even een zijsprongetje dan naar de 'Summer of 69' met 'Goin' Up The Country' al kunnen we hier spreken van de versie van de familie Durham toen 'Kitty, Daisy & Lewis' met deze hit van Canned Heat hier in 2008 een gigantische hit mee scoorden. En plots leek het wel of er een 'Lindy Hop' clubje zou kunnen ontstaan in 'De Geensmolen'.

Hun 'Buggin' Blues' kan je eerder onderbrengen als West Coast Swing waarna ze nog dieper in de analen van de blues kwamen te duiken met 'Come On To My Kitchen' van Robert Johnson en zo belanden we in 1936. Als blues fanaat ging het toen van de hemel naar de hel met een cover van die Australische rock formatie 'AC/DC' en nogmaals die hebben steengoede nummers voor...een rock en/of ambiance fuif.

Bij het binnenkomen had ik hem niet zien zitten maar 'Murphy' was wel degelijk aanwezig en door die zijn wetten hield mijn kodakske het toen voor bekeken. In het tweede gedeelte kregen we nog 'Another Night To Cry' en de 'Roadhouse Blues' van 'The Doors'. Ik hield er dan ook maar mee op met nog een tip voor deze 'Quit Buggin''. Het potentieel is wel degelijk aanwezig maar het is best om een duidelijke richting te volgen, is het nu blues, rock, covers of zelfs smartlappen maar niet alles omwille van de fans in een mix gooien want dan word je na een tijdje gewoon aanzien als een doorsnee coverband. Nooit goed. Skjoesjme voor de slechte foto's maar dat was de schuld van Murphy.